Adam Olamazsın dedim..Anneannemin anısına..

Hani Meşhur söz vardır ya, ben sana Adam Olamazsın Dedim ...Biz hep çocukluğumuz boyunca anneannemden bu sözün hikayesini şiir şeklinde dinleyip, ezberlemiştik. Anneannemi 9 Nisan 2005 te kaybettik. Onun anısına bu şiir okunsun, okutulsun ve ezberlensin istedim..Sevgiyle kalın..

Vaktiyle gayet yaramaz..

Söz anlamaz, rahat durmaz..

Saygısız bir çocuk varmış..

Babası hergün,her saat..

Ona edermiş nasihat..

Dermiş uslanmadın asla..

Hergün biraz daha fazla..

Saygısızsın,yaramazsın..

Kalacaktır bu hal sende..

Eminim ki büyüsende..

Yine ADAM OLAMAZSIN..

Geçer böyle uzun yıllar..

Kalır köyünde ihtiyar..

İstanbul'a gelir oğlu..

Sırtı kürklü,başı tuğlu..

Heybetli bir vezir olur..

Sürer bu eski yaramaz..

İstanbul'un sefasını..

Sormaz,düşünmez aramaz..

Köyündeki babasını..

Birgün der ki,bana babam..

Olamazsın derdi adam..

Şimdi fırsat geçti ele..

Çağırtayım ŞUNU hele..

YAYAN yürütüp yolları..

Getirirler ihtiyarı..

Vezir der ki, hani baba..

Hatırlar mısın acaba..

Bana yaramazsın derdin..

Adam olamazsın derdin..

Sen mor kürkümü,tuğumu..

Gördün mü adam olduğumu..

Bu sözler üzerine ihtiyar..

Dayanamaz artık coşar..

Beni taaa uzaklardan..

Ayağına çağırtmaktan..

Demek bu muydu maksadın..

Sen ki gücendin sözümden..

Büsbütün düştün gözümden..

Bu ne kibir,ne azgınlık..

Sen kurulup konağına..

Beni çağırıp ayağına..

Olur mu böyle adamlık..

Oğlum yalan söylemedin..

Ben sana VEZİR olamazsın demedim..

ADAM OLAMAZSIN DEDİM !...